Sekundarna poreska obaveza nastaje kada je neko lice odgovorno za dospelu poresku obavezu drugog poreskog obveznika ili za dospelu sekundarnu poresku obavezu drugog poreskog obveznika.
Lica na koja se odnosi sekundarna poreska obaveza su:
1) zakonski zastupnici koji su svesno ili bez dužne pažnje propustili da ispune svoju obavezu da realizuju plaćanje poreza za poreskog obveznika, iako je taj poreski obveznik bio u mogućnosti da to uradi – za iznos neplaćenog poreza,
2) lica koja doprinose ili pomažu u izbegavanju plaćanja poreza drugog lica – za poreski dug tog drugog lica čije je plaćanje izbegnuto;
3) lica odgovorna za obračunavanje i plaćanje poreza – za iznos tog poreza koji nije plaćen, u slučajevima kada se utvrdi da to lice nije postupalo sa dužnom pažnjom;
4) fizičko lice koje je odgovorno lice u pravnom licu, koje obračunava i plaća porez i propusti da uplati porez – za iznos tog poreza koji nije plaćen, u slučajevima kada se utvrdi da to lice nije postupalo sa dužnom pažnjom;
5) lice koje je primilo novčana sredstva, stvari ili prava iz imovine poreskog obveznika putem transakcije bez naknade ili uz naknadu koja je niža od cene koja bi se mogla postići na tržištu, u periodu od pet godina pre dospelosti poreske obaveze koja nije plaćena za poreskog obveznika – za iznos neplaćenog poreza, a najviše do vrednosti primljene imovine, umanjene za iznos koji je to lice za nju platilo. Ova lica će biti odgovorna za sekundarnu poresku obavezu samo ukoliko su ta lica primila imovinu od poreskog obveznika – pravnog lica ako posredno ili neposredno učešće tog lica u kapitalu poreskog obveznika iznosi ili je iznosilo najmanje 10%.
6) društvo za upravljanje fondom
U dosadašnjoj poreskoj praksi, pokazalo se da je ovaj institut primenjivan pretežno na zakonske zastupnike poreskih obveznika koji nisu pristupili plaćanju poreza koji se odnosi na te poreske obveznike premda je poreski obveznik u datom periodu bio u mogućnosti da ispuni svoju poresku obavezu.
Sekundarna poreska obaveza obuhvata i kamatu i troškove prinudne naplate, a porez po osnovu sekundarne poreske obaveze utvrđuje poreska uprava rešenjem.
Ukazujemo da će poreska obaveza doneti rešenje o utvrđivanju poreza po osnovu sekundarne poreske obaveze samo ako preduzetim merama prema poreskom obvezniku porez nije naplaćen.
U vezi sa navedenim proizilazi da sekundarna poreska obaveza predstavlja obavezu napred navedenih lica za dospelu poresku obavezu određenog poreskog obveznika te kao takva predstavlja dodatno obezbeđenje da će dospela poreska obaveza tog poreskog obveznika biti namirena, ukoliko ni prinudna naplata nad tim poreskim obveznikom ne obezbedi naplatu poreskog duga.
